• Polski
  • English
  • Deutsch
  • Alert prawny: Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-660/20 Lufthansa CityLine

    c 66020 lufthansa cityline, prawo pracy, trybunal sprawiedliwosci unii europejskiej

    19 października 2023 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C-660/20 Lufthansa CityLine, dotyczący równego traktowania pracowników zatrudnionych na część etatu – w kontekście dodatkowego wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.

    Czego dotyczyła sprawa?

    Pilot niemieckich linii lotniczych zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, zgodnie z układem zbiorowym pracy, mógł otrzymać dodatkowe wynagrodzenie za pracę, jeżeli wykona w ciągu miesiąca określoną liczbę godzin czynności lotniczych i przekroczy progi określone w układzie zbiorowym pracy. Progi te zostały jednak określone identycznie w przypadku pilotów pracujących w pełnym i niepełnym wymiarze czasu. Według pracownika przewidziane progi uprawniające do podwyższenia wynagrodzenia powinny być proporcjonalnie niższe dla pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy. W związku z tym wystąpił on przeciwko pracodawcy o zapłatę wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, które należałoby mu się, jeżeli progi byłyby niższe. W tej sprawie niemiecki federalny sąd pracy (Bundesarbeitsgericht), rozpatrujący spór między pilotem a spółką Lufthansa CityLine, zwrócił się z pytaniami prejudycjalnymi do Trybunału Sprawiedliwości.

    Jak rozstrzygnął sprawę Trybunał Sprawiedliwości?

    Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że wymóg przepracowania takiej samej liczby godzin dla pracownika w niepełnym i pełnym wymiarze czasu pracy w celu uzyskania dodatkowego wynagrodzenia prowadzi do dyskryminacji. Istnienie identycznych progów do uzyskania dodatku skutkuje tym, że piloci zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy rzadziej spełniają warunki do dodatkowego wynagrodzenia niż ich współpracownicy pracujący na pełen etat.

    W jaki sposób kwestia nadgodzin była postrzegana dotychczas w polskim orzecznictwie?

    Zgodnie z art. 151 § 5 k.p. w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy, strony ustalają w umowie o pracę dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy. Do tej pory linia orzecznicza Sądu Najwyższego wskazywała, że pracownik jest uprawniony do otrzymania dodatku za pracę ponad określony w umowie wymiar czasu pracy po przekroczeniu liczby godzin, ustalonej w umowie zgodnie z art. 151 § 5 k.p. Zgodnie z prezentowanym przez Sąd Najwyższy poglądem, w razie niewskazania limitu godzin w umowie o pracy, dodatkowe wynagrodzenie należało się pracownikowi dopiero po przekroczeniu dobowej normy czasu pracy (zob. wyrok SN z 9 lipca 2008 r. sygn. akt. I PK 315/07).

    Skutki wyroku dla pracodawców i pracowników w Polsce

    W świetle wyroku TSUE w sprawie C-660/20 Lufthansa CityLine dotychczasowa wykładnia art. 151 § 5 k.p. stanowić będzie dyskryminację pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy. Niezależnie od tego, czy strony umów o pracę uregulują umownie dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy, pracownik ma prawo do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych tj. ponad dobową normę czasu pracy ustalaną proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy danego pracownika.


    Jeśli omawiane kwestie dotyczą Państwa sytuacji, prosimy o kontakt bezpośrednio z


    Używamy cookies i podobnych technologii. Uzyskujemy do nich dostęp w celach statystycznych i zapewnienia prawidłowego działania strony. Możesz określić w przeglądarce warunki przechowywania cookies i dostępu do nich. Więcej

    Subscribe to our newsletter

    FreshMail.pl